تصادفات جادهای عامل اصلی مرگومیر و جراحت هستند. یکی از مکانهای شایع برای این اتفاق در تقاطعها (چهارراهها) است که توسط علائم راهنمایی و رانندگی کنترل میشوند. «دوربینهای چراغ قرمز» اکنون بهطور گستردهای برای شناسایی رانندگانی که چراغ قرمز را رد میکنند («عبور میکنند») استفاده میشوند تا بتوان آنها را تحت پیگرد قانونی قرار داد. این مرور به دنبال مطالعاتی در مورد اثربخشی آنها در کاهش تعداد دفعات عبور رانندگان از چراغ قرمز و تعداد تصادفات بود. پژوهشهای بسیار کمی در این زمینه انجام شده و بسیاری از آنها دارای مشکلات آماری نیستند که هنگام ثبت این نوع اطلاعات رخ میدهند. بااینحال، پنج مطالعه در استرالیا، سنگاپور و ایالات متحده نشان دادند که استفاده از دوربینهای چراغ قرمز تعداد تصادفهایی را که در آن جراحات رخ دادند، کاهش میدهند. در بهترین مورد انجام شده از این مطالعات، کاهش نزدیک به 30% بود. انجام پژوهشهای بیشتری برای تعیین بهترین عملکرد برای برنامههای دوربینهای چراغ قرمز، از جمله نحوه انتخاب مکانهای نصب دوربین، سیاستهای علامتدهی، برنامههای تبلیغاتی و مجازاتها مورد نیاز است.
دوربینهای چراغ قرمز در کاهش کل تصادفات منجر به تلفات موثر هستند. شواهد در مورد کل برخوردها، انواع برخورد تلفات خاص و تخلفات، که در آن کاهشهای به دست آمده را میتوان با بازی شانس توضیح داد، کمتر قطعی است. اکثر ارزیابیها برای RTM یا سرریز تعدیل نشدند، که بر صحت (accuracy) آنها تاثیر میگذارد. انجام مطالعات کنترلشده بزرگتر و بهتر مورد نیاز هستند.
تصادفات جادهای یکی از دلایل اصلی مرگومیر و ناتوانی بوده و عبور از چراغ قرمز یکی از دلایل شایع تصادفات در تقاطعهای علامتدار به حساب میآید. دوربینهای چراغ قرمز بهطور فزایندهای برای ارتقای انطباق با علائم راهنمایی و رانندگی استفاده میشوند. روشهای اجرای دستی، منابع فشرده و پرخطر هستند، درحالیکه دوربینهای چراغ قرمز میتوانند 24 ساعت شبانهروز کار کنند و شامل تعقیب و گریز با سرعت بالا نیستند.
تعیین کمیّت تاثیر دوربینهای چراغ قرمز بر بروز و شدت تصادفات جادهای و تلفات، و بروز تخلفات چراغ قرمز.
در بانکهای اطلاعاتی الکترونیکی زیر به جستوجو پرداختیم: TRANSPORT (NTIS؛ TRIS؛ IRRD؛ TRANSDOC)، پایگاه ثبت تخصصی گروه صدمات در کاکرین، پایگاه ثبت کارآزماییهای کنترلشده در کاکرین، MEDLINE؛ EMBASE و Australian Transport Index. ما فهرست منابع مقالات مرتبط را بررسی کرده و با سازمانهای پژوهشی و حمایتی تماس گرفتیم.
کارآزماییهای تصادفیسازی شده یا شبه-کنترلشده و مطالعات کنترلشده قبل-بعد از دوربینهای چراغ قرمز. برای ارزیابی تاثیر تصادف، دورههای پیشاز و پساز هر یک، میبایست حداقل یک سال طول کشیده باشد. برای مطالعات تخلف، دوره پساز باید حداقل یک سال پساز نصب دوربین رخ داده باشد.
دو داور بهطور مستقل دادههایی را در مورد نوع مطالعه، ویژگیهای دوربین و مناطق کنترل، و دوره گردآوری دادهها استخراج کردند. دادههای قبل-بعد در مورد تعداد تصادفات بر اساس شدت، نوع برخورد، مرگومیرها و جراحات، و تخلفات چراغ قرمز، گردآوری شدند. نسبت نرخ (rate ratio) برای هر مطالعه محاسبه شد. در مواردی که بیشاز یک مطالعه وجود داشت، نسبتهای نرخ با استفاده از یک روش واریانس معکوس ژنریک (generic inverse variance method) و یک مدل اثرات تصادفی (random-effects model)، برای ارائه یک تخمین کلی تجمیع شدند.
هیچ کارآزمایی تصادفیسازی و کنترلشدهای شناسایی نشد، اما 10 مطالعه کنترلشده قبل-بعد از استرالیا، سنگاپور و ایالات متحده معیارهای ورود را داشتند. ما آنها را براساس میزان تعدیلشده آنها برای رگرسیون به میانگین (regression to the mean; RTM) و تاثیرات سرریز (spillover effects) گروهبندی کردیم. کل تصادفات منجر به تلفات : تنها مطالعهای که برای هر دو مورد تعدیل شد، نسبت نرخ (rate ratio) را برابر با 0.71 گزارش کرد (95% CI؛ 0.55 تا 0.93)؛ برای سه مورد که تا حدی برای RTM تعدیل شدند، اما نتوانستند سرریز را در نظر بگیرند، نسبت نرخ معادل 0.87 بود (95% CI؛ 0.77 تا 0.98)؛ در یک مورد که هیچ تعدیلی نداشت، نسبت نرخ برابر با 0.80 (95% CI؛ 0.58 تا 1.12) بود. تصادفات تلفات با زاویه راست : نسبت نرخ برای دو مطالعه که تا حدی به RTM پرداختند، برابر با 0.76 بود (95% CI؛ 0.54 تا 1.07). کل تصادفات : مطالعهای که هم RTM و هم سرریز را مورد بررسی قرار داد، نسبت نرخ 0.93 (95% CI؛ 0.83 تا 1.05) را گزارش کرد؛ یک مطالعه که تا حدی به RTM پرداخت، نسبت نرخ 0.92 (95% CI؛ 0.73 تا 1.15) داشت؛ نسبت نرخ تجمعی از پنج مطالعه بدون تعدیل، 0.74 (95% CI؛ 0.53 تا 1.03) بود. تخلفات چراغ قرمز : یک مطالعه نسبت نرخ 0.53 (95% CI؛ 0.17 تا 1.66) را نشان داد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.